این می‌تواند به صورت یک تصویر طبیعی یا یک تصویر کشیده شده، باشد و یا به صورت تصویری که در وسط صفحه دسکتاپ قرار می‌گیرد نمایان شود. ممکن است این تصویر بتواند یک رنگ ساده یا حتی یک الگو باشد که به صورت تکراری و به صورت افقی یا عمودی کل صفحه نمایش را بپوشاند. همچنین ممکن است تصاویری از گل و طبیعت، حیوانات، وسایل نقلیه، ورزش و … باشد.

کیت‌های خانگی و اول منچسترسیتی، آبی آسمانی و سفید است. کیت‌های سنتی و خارج از خانه سیتی، قرمز یا سیاه (از دهه ۱۹۶۰) بوده است، با این حال، در سال‌های اخیر از چندین رنگ در کیت‌های خارج از خانه استفاده شده است. ریشه کیت‌های خانگی این باشگاه مشخص نیست، اما شواهدی وجود دارد که سیتی از سال ۱۸۹۲ یا قبل آن از کیت‌های آبی استفاده می‌کرده است. کتابچه ای تحت عنوان باشگاه‌های معروف فوتبال - منچستر سیتی که در دهه ۱۹۴۰ منتشر شد نشان می‌دهد که وست گورتون (نام قبلی سیتی) در اصل با کیت‌های قرمز و سیاه بازی می‌کرده است و گزارش‌های مربوط به سال ۱۸۸۴ نشان می‌دهد که سیتی از پیراهن‌های مشکی که بر روی آن صلیب سفید قرار دارد استفاده کرده است. کیت قرمز و سیاه خارج از خانه سیتی که به ندرت استفاده می‌شوند به گفته دستیار سابق مالکوم آلیسون، آلیسون معتقد بود که استفاده از کیت‌های قرمز و سیاه شبیه به میلان باعث شکوه و شهرت می‌شود.[۱۱۱] تئوری آلیسون به کار رفت و سیتی در فینال‌های جام حذفی ۱۹۶۸،[۱۱۲] لیگ کاپ ۱۹۶۹[۱۱۳] و جام برندگان جام اروپا ۱۹۶۹[۱۱۴]با کیت‌های قرمز و سیاه خود به میدان رفت و توانست در هر سه فینال به مقام قهرمانی برسد.

مشکلات مالی در فصل ۹۴–۱۸۹۳ منجر به آسیب ساختار باشگاه شد و این تیم مجدداً نام خود را تغییر داد و از اردویک تبدیل به منچسترسیتی شد.[۱۳]در سال ۱۸۹۴ مربی جوشوا پارلبی بیلی مردیث نوزده ساله را از نورتویچ ویکتوریا خریداری کرد. آینده ای درخشان در انتظار جادوگر ولزی بود و او اولین بار برای تیم ملی خود ولز، در سال ۱۸۹۵ به میدان رفت. با این حال بیلی در طول هفته به کار در معدن مشغول بود تا اینکه در سال ۱۸۹۶ سرانجام منچستر سیتی اصرار کرد که او کار خود را رها کند. این باشگاه با سرعت بالایی در حال رشد بود و در سال ۱۸۹۵ طی یک سال از آغاز فعالیت باشگاه در یک بازی در روز جمعه جمعیتی بیش از ۲۰٬۰۰۰ نفر برای تماشای مسابقه این تیم به ورزشگاه آمدند. هواداران منچسترسیتی در آن زمان مشهور به هواداران پرشور بودند.

در نهایت سیتی فصل را با رده دومی تمام کرد و لیورپول طبق خواسته اتحادیه قهرمان لیگ شد.

عکس‌ های رمانتیک دست‌های عاشقانه با لحظات زیبای عاشقی

در آینده پس از سقوط به لیگ دسته پایین‌تر در سال ۱۹۶۳، سیتی با حضور کم هواداران در ورزشگاه خانگی روبه رو شد، حضور ۸٬۰۱۵ نفر در ورزشگاه در برابر سویندون تاون در ژانویه ۱۹۶۵، که نشان می‌داد آینده تاریکی در انتظار سیتی است. در تابستان سال ۱۹۶۵، تیم مدیریتی جو مرسر[۲۲]و مالکوم آلیسون[۲۳]سکان هدایت سیتی را بر عهده گرفتند. در فصل اول زیر نظر مرسر، سیتی توانست قهرمان لیگ دسته دوم انگلستان شود و به لیگ برتر راه یافت. مرسر خریدهای مهمی را انجام داد از جمله مایک سامربی و کالین بل.

عالی بعضی ها چرا میگن یونایتد طرفدار نداره یکیش خودمم فقط کاش از فرد کبیر یک والپیر بزاری

عکس تصویر زمینه گوشی تصویر زمینه کامپیوتر تصویر زمینه آیفون تصویر زمینه سامسونگ پروفایل دخترانه پروفایل پسرانه عاشقانه والپیپر عکس استوک والپیپر رونالدو تصویر زمینه غمگین عکس با کیفیت بالا و رایگان بلاگ

اطلاعات من را ذخیره کن تا در آینده نیازی به ورود اطلاعات نداشته باشم

منچستر سیتی در سال ۲۰۲۳ با کسب پنج جام لیگ برتر، جام حذفی، لیگ قهرمانان اروپا، سوپرجام اروپا و سرانجام جام باشگاه‌های جهان به بهترین فصل تاریخ خود دست یافت.

سیتیزن‌ها در این فصل هم توانستند به غیر از لیگ قهرمان جام اتحادیه هم شوند[۵۲] و سرخیو آگوئرو بهترین گلزن تاریخ باشگاه سیتی شد.[۵۳]

(۷) بار: ۱۹۳۷، ۱۹۶۸، ۱۹۷۲، ۲۰۱۲، ۲۰۱۸، ۲۰۱۹، ۲۰۲۴ (۹) بار: ۱۹۳۴، ۱۹۵۶، ۱۹۶۹، ۱۹۷۳، ۲۰۱۱، ۲۰۱۴، ۲۰۲۱، ۲۰۲۲، ۲۰۲۳

منچسترسیتی شروع خوبی در فصل ۱۹۱۲–۱۳ داشت و در هر تمام بازی‌های خود در ماه سپتامبر پیروز شد. با این حال سیتی نتوانست عملکرد خوب خود را حفظ کند و در پایان فصل ششم شد. سیتی در ۱۹۱۳–۱۴ و در ۱۹۱۴–۱۵ در رده پانزدهم ایستاد. لیگ فوتبال پس از جنگ جهانی اول اول در فصل ۱۹۱۹–۲۰ از سر گرفته شد. منگنال تصمیم گرفت بیلی مردیث ۴۶ ساله از یونایتد بخرد. در آن سال سیتی در مکان ۷ قرار گرفت.

در سال ۱۹۲۰ آتش‌سوزی جایگاه اصلی ورزشگاه هاید رود[۹۸] را از بین برد و سیتی سه سال بعد به ورزشگاه ماین رود منتقل شد. ورزشگاه ماین رود میزبان بیشترین تماشاگر در تاریخ لیگ انگلستان است، که در ۳ مارس ۱۹۳۴ در بازی رفت جام حذفی منچسترسیتی مقابل استوک سیتی ۸۴٬۵۶۹ هزار نفر در این ورزشگاه حضور یافتند[۹۹] و این رکورد استثنایی را به ثبت رساندند در حالی که ظرفیت ورزشگاه ماین رود ۳۵٬۰۰۰ نفر بود. طول عمر این ورزشگاه حدود ۸۰ سال است، که تا سال ۱۹۹۵ ظرفیت آن به ۳۲٬۰۰۰ محدود شد و همین امر باعث شد مسئولان منچسترسیتی در جستجوی ورزشگاه جدیدی باشند که در نهایت سیتی به ورزشگاه اتحاد نقل مکان کرد.